ในเช้าวันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ ศกนี้ ผมไปหาเสียงที่สำนักงานเขตคลองสามวา และชี้ให้เห็นถึงข้อผิดพลาดในการวางผังเมืองซึ่งควรได้รับการแก้ไขเพราะเป็นข้อกำหนดที่ผิดเพี้ยนจากความเหมาะสม ดังนี้:
          1. ตามร่างผังเมืองที่จะประกาศใช้ ในที่ดินประเภท ย.2 ให้สร้างบ้านเดี่ยวหรือบ้านแฝด ที่มีพื้นที่ดิน
แปลงย่อยไม่น้อยกว่าแปลงละ 50 ตารางวา และบ้านแถวและตึกแถว ที่มีพื้นที่ดินแปลงย่อยไม่น้อยกว่าแปลงละ 20 ตารางวา โดยบ้านแถวต้องตั้งอยู่ริมถนนสาธารณะที่มีขนาดไม่น้อยกว่า 12 เมตร ส่วนตึกแถวที่ตั้งอยู่ริมถนนสาธารณะ ที่มีขนาดเขตทาง ไม่น้อยกว่า 16 เมตร  ส่วนอาคารชุดและอะพาร์ทเมนต์ให้เช่าหากมีขนาดเกิน 1,000 ตารางเมตร ต้องตั้งอยู่ริมถนนสาธารณะที่มีขนาดเขตทางไม่น้อยกว่า 16 เมตร
          2. สำหรับที่ดินประเภท ย.3 ระบุว่าอาคารชุดและอะพาร์ทเมนต์ที่มีพื้นที่อาคารรวมเกิน 1,000 ตารางเมตร ต้องตั้งอยู่ริมถนนสาธารณะที่มีขนาดเขตทางไม่น้อยกว่า 30 เมตร หรือตั้งอยู่ภายในระยะ ๕๐๐ เมตร จากบริเวณโดยรอบสถานีรถไฟฟ้าขนส่งมวลชน (ซึ่งแถวนั้นไม่มี)
          จะเห็นได้ว่าในพื้นที่ที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ในเขตกรุงเทพมหานคร อยู่ในเขต ย.2 และ ย.3 ซึ่งเท่ากับว่าเป็นการจำกัดสิทธิเป็นอย่างยิ่ง  กทม.อ้างว่าเป็นที่อยู่อาศัยหนาแน่นน้อย แต่ในความเป็นจริง หลายพื้นที่เป็นเมืองและอยู่ใกล้ใจกลางเมืองมาก  การห้ามไว้เช่นนี้ ทำให้ประชาชนผู้มีรายได้น้อย หมดโอกาสอยู่ทาวน์เฮาส์ ในเขต ย.2 ที่ต้องมีถนนกว้าง 12 และ 16 เมตร และหอพักหรืออะพาร์ทเมนต์ในเขต ย.3 เพราะต้องมีถนนขนาดกว้าง 30 เมตรซึ่งหายากมากในเขตกรุงเทพมหานคร
          ผังเมืองที่ออกมาจึงไม่เหมาะสม และเป็นการแก้ปัญหาแบบ “ปัดสวะ” เพราะผู้ที่คิดจะสร้างหอพักและอะพาร์ตเมนต์ หรือประชาชนที่จะหาซื้อบ้าน ต้องไปซื้อในเขตลำลูกกา ของจังหวัดปทุมธานี หรือเขตจังหวัดนนทบุรี สมุทรปราการ สมุทรสาคร และนครปฐม ซึ่งไม่มีผังเมืองกำหนดไว้ ทำให้ประชาชนต้องออกเดินทางจากบ้านไกล และกลับบ้านมืดค่ำ ไม่ปลอดภัย เสียค่าใช้จ่ายสูง สร้างทางด่วนเพียงใดก็ไม่เพียงพอ และที่สำคัญยังเป็นการทำลายพื้นที่ชนบทในจังหวัดปริมณฑลอื่นเสียอีก
          หากผมได้เป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ผมจะวางแผนการพัฒนาเมืองใหม่ ให้สอดคล้องกับความเป็นจริง เน้นการสร้างความหนาแน่น (High Density) แต่ไม่แออัด (Overcrowdedness) ทำให้ใจกลางเมือง เป็นเมืองในสวนที่เป็นจริง